کیوی نام میوه ای است که برای اولین بار در سال 1347 در ایران کاشته شد.  این گیاه بومی چین است و از آنجا به نیوزیلند وارد شد و نام پرنده ملی این کشور که کیوی می باشد را به خود گرفت و در سطح جهانی شناخته شد. میوه کیوی با دارا بودن مقدار زیادی ویتامین ث و کالری کم جزء میوه های مفید قرار گرفته است. این میوه همچنین پتاسیم و منیزیم قابل توجهی دارد. 
سالانه بیش از چهار میلیون و ۲۷۰ هزار تن کیوی در جهان تولید می‌ شود. چین با تولید سالانه دو میلیون و ۳۹۰ هزار تن، بزرگترین تولیدکننده این محصول به شمار می‌ رود. ایتالیا با ۵۲۳ هزار تن و نیوزیلند با ۴۳۴ هزار تن به ترتیب دومین و سومین تولیدکننده کیوی به‌ شمار می ‌روند. ایران نیز با تولید سالانه ۲۹۴ هزار تن، چهارمین تولیدکننده کیوی در جهان است.
جالب است که بدانید ترتیب میزان سطح زیر کشت نیز به همین صورت بوده و ایران دارای چهارمین سطح زیر کشت پس از چین، نیوزیلند و ایتالیا است. این سطح زیر کشت 10 هزار هکتاری در استان های مازندران، گیلان و گرگان قرار دارد. اما  میزان عملکرد یا راندمان تولید در ایران 28.7 تن در هکتار است. از این حیث  ایران  دومین رتبه پس از نیوزیلند  با 34.5 تن در هکتار را در اختیار دارد. 
مقدار متوسط سالانه صادرات کیوی در ایران 50 هزار تن می باشد که تقریباً یک ششم تولید است. از این رو، ایران در مقام ششم دنیا پس از کشور های نیوزیلند، ایتالیا، شیلی، یونان و بلژیک قرار دارد. 
وجود ارقام قدیمی در چین و ارقام اصلاح شده در نیوزیلند و ایران به خوبی پایین بودن عملکرد کیوی در چین  ( 12 تن در هکتار) را توجیه می کند. اختلاف قابل توجه عملکرد در هکتار کیوی در ایران و نیوزیلند نیز نشان می دهد که هنوز می توان به تولیدی بیشتر بدون افزایش سطح زیر کشت دست یافت. استفاده از روش های مدرن در کاشت و برداشت کیوی و همچنین کاربرد اصول و مواد تغذیه ای مناسب و یافتن راهکار هایی مانند استفاده از زنبور گرده افشان برای افزایش عملکرد کیوی مواردی هستند که هنوز در باغات کیوی کشور ما جای پیشرفت دارند. 
ایران در منطقه غرب آسیا و خاور میانه رقبای زیادی برای تولید و صادرات کیوی ندارد. این کشور ها شامل ترکیه، قبرس و فلسطین اشغالی  هستند که همگی سطح زیر کشت بسیار کمتری نسبت به ایران دارند.  اما نکته ای که در این زمینه حائز اهمیت است اضافه شدن امارات متحده عربی به جمع صادر کنندگان کیوی می باشد. هر چند این مقدار هنوز کم و در حدود4251 تن است ولی می تواند  با توجه به عرب بودن اکثر کشور های همسایه در آینده برای صادرات ایران خطر ساز باشد. 
بنا به گفته کارشناسان یکی از دلایل کم بودن صادرات کیوی عدم توجه به گرده افشانی مناسب و کاربرد کود های کلسیمی در زمان مناسب است که منجر به  تولید میوه های ریز یا با بافت نرم می شود. بنابراین، آموزش باغداران می تواند در این زمینه مثمر ثمر واقع شود.